Muşmula, erik, kiraz ve şeftali gibi gülgiller (Rosaceae) familyasında yer alan bir meyve ağacıdır. Anayurdu Avrupa ve Batı Asya olan bu ağaç (Mespilus germanica) Türkiye' de özellikle Marmara ve Kuzey Anadolu Dağları'nda yabani olarak yetişir. Yabanileri en çok 3 metreye kadar boylanabilen çalı boyutunda dikenli bitkiler olmasına karşılık, tarımı yapılan çeşitleri 6 metre boyunda ve dikensizdir. Dallan kaplayarak sık bir örtü oluşturan yapraklarının üst yüzü koyu yeşil, altı beyaz tüylü, kenarı ise düz ya da dişlidir. Muşmula ağaçları bahar geldiğinde beyaz çiçekler açar. Çiçeklerin döllenmesiyle iri birer ceviz büyüklüğünde yuvarlak meyveler oluşur. Her meyve, içinde beş tane taş gibi sert çekirdek barındırır. Meyvelerin önceleri buruk ve acımsı tadı, sert beyaz eti, meyve olgunlaştıkça yumuşayarak kahverengiye döner. İlk bakışta çürümüş gibi görünse de meyveler ancak bu haliyle yenebilir. Meyvenin tepesinde bulunan dikensi çıkıntılar halindeki çanak yaprak kalıntılarından ötürü muşmulaya "beşbıyık" adı da verilmiştir. Ayrıca bazı yörelerde "döngel" de denir. Muşmula meyveleri bileşimindeki tanenden ötürü halk arasında ishal kesici olarak kullanılır.
Böbrek kum ve taşlarının dökülmesine yardım eder. Bağırsakların iyi çalışmasını sağlar. İncebağırsak iltihabı, ishal ve dizanteriyi giderir. Kan dolaşımını düzenler. Sinirleri güçlendirir. Mide hastalıklarında faydalıdır. Lumbago ve nikriste kullanılır. Ana karnındaki ceninin düşmesini önler.